Ազատամարտիկների ցուցակը Բաքվին է փոխանցվել Երևանից կամ Ստեփանակերտից. մի խայտառակության պատմություն

01.08.2023

«Պետական քաղաքականություն չի այն առումով, որ մենք շարունակում ենք հարգել մեր միջազգային պարտավորությունները» ու այդ «դիրքորոշումը լեգիտիմ է»,- հուլիսի 25-ին ԶԼՄ-ներին տված այս պատասխանն / 4:27:32րոպե, https://www.facebook.com/watch/live/?ref=watch_permalink&v=1316569078938686/ աշխարհին ու իլհամին ուղարկված մեսիջ է այն մասին, որ ՀՀ-ն չի՜ հիշել, չի՜ հիշում, չի՜ հիշելու Ադրբեջանական ԽՍՀ-ից փախստականների գոյությունը, նրանց փախստական դառնալու պատճառները:

Իսկ իլհամը տեր է բոլոր կեղծ պատմություններին, որ այդպես ջանադրաբար հորինել ու շրջանառում են, նաև «խոջալուի» միֆին: Այսօր իլհամի ձեռքի տակ է 1988-1992 թվականներին Բաքվի կողմից հայության դեմ տարված ցեղասպանությունը զսպած հայ ազատամարտիկների ցուցակը, որն անկասկած է, որ Բաքվում հայտնվել է Երևանից ու Ստեփանակերտից: Իշխանական վակուում Հայաստանում, որն ակտիվորեն իր հրեշածին նպատակների համար կիրառեց իլհամը:

Որպես «խոջալուի» միֆի հիմնավորում` Բաքուն արգելանքի է վերցրել բուժման նպատակով Կարմիր Խաչի միջոցով ՀՀ տեղափոխվող Արցախի 68-ամյա քաղաքացուն:

Բաքուն ստացավ մեսիջ Երևանից, որ չի լինելու Սումգայիթում, Բաքվում, Գանձակում, Շահումյանում, Մարաղայում հայերի հանդեպ 1988-1992 թվականների հանցագործությունների գնահատական ու դատապարտում` որպես պետական քաղաքականություն: Բաքվին հասավ մեսիջ, որ Երևանը վերջնական թաղեց հայ փախստականների խնդիրը, ու Բաքուն հաստատվում է հայի առևանգումով` ձեռնոց նետելով նաև Հակարի կամրջի մոտ հայտնված օտարերկրյա դիվանագետներին:

Բաքուն կշարունակի ու կդիմի 2008 թվականից իր մշակած երրորդ «իրավական թղթապանակին» այն մասին, որ ՀՀ-ն «ավերել է յոթ շրջանները և պետք է տա դրա փոխհատուցումը»: Եթե հուլիսի 25-ին ԶԼՄ-ներին տված պատասխանում հայկական իշխանությունը հիմնավորում է իլհամի առաջին երկու «իրավական թղթապանակների» բովանդակությունը, իբրև թե Հայաստանն է 1991 թվականին հարձակվել, ու արդարացի էր Բաքվի ագրեսիան 2020 թվականի սեպտեմբերին, ապա հիմա` հուլիսի 25-ից հետո, բոլոր հիմքերը կան արդեն անցնելու երրորդին:

Հայաստանում քար էլ չեն թողնի ռազմատուգանքը փակելու համար:

Այսօր Հայաստանին տանում են ինքնալուծարման, բանկրոտի, իսկ դրա հիմքերը նոր չեն դրվել: Հայաստանին տանում են ինքնալուծարման, քանի որ Արցախյան կոնֆլիկտի հիմքից հանված է Սումգայիթում, Բաքվում, Գանձակում, Մարաղայում հայության ցեղասպանության փաստը, ինչից հետևում է ռազմատուգանքը: Նողկալի է, հայությունը ռազմատուգանք կտա, քանի որ չի կարողացել չմորթվել Սումգայիթում, Բաքվում, Գանձակում, Մարաղայում:

Հարցնում է, ցեղասպանություն է, արդյոք, այսօր Արցախի դեմ կատարվողը: Հարցի պատասխանը պետք չէ փնտրել ոչ հարցը տվողի պատասխաններում, ոչ էլ հուլիսի 25-ին ԶԼՄ-ներին տված պատասխանում, այնտեղ համատարած պարտություն է: Հուլիսի 25-ին ԶԼՄ-ներին տված պատասխանում ժխտվեց 1988-1992 թվականների հայոց ցեղասպանությունը`պետական մակարդակով:

Այսօր Արցախի դեմ կատարվողը ցեղասպանություն է, ցեղասպանություն մի ժողովրդի հանդեպ, որի ձեռքից հենց ներսից էլ խլեցին պետականություն կառուցելու ներուժը ու տանում են պետականության վերջանական հյուծման ու ավերման:

Մարիամ Ավագյան, Ադրբեջանական ԽՍՀ-ից փախստականների համագումար