Այնպես են հրճվում, կարծես Արցախն այս տարի չեն հանձնել

20.12.2023

Տոնախմբություններ ողբերգության ժամանակ

Կան երկրներ, որոնք տարվա ավարտին հիշում են այդ տարի տեղի ունեցած ողբերգությունները, տխուր իրադարձությունները, մահացած կամ վիրավորված մարդկանց։ Այնուամենայնիվ, Հայաստանում այս կանոնը կարծես թե արհամարհանքով անտեսվում է: Օրինակ, ահա Երևանը, որտեղ մոռացել են, որ հենց այս տարի ամբողջապես կորսվեց Արցախը:

Տոնակատարություններ, հրավառություններ այն ժամանակ, երբ վերքերը դեռ չեն սպիացել, երբ ցավալի կորուստները վառ են մնում հիշողության մեջ, երբ հազարավոր մարդիկ զգում են կորստի ու կործանման ծանրությունը, պարզապես անբարոյականություն չէ։ Սա մեր ժողովրդի մի ստվար մասի ու իշխանությունների ցինիզմի վառ օրինակ է։

Ինչպե՞ս կարող եք ձեզ թույլ տալ շքեղ տոներ կազմակերպել, հրապարակներ զարդարել, զվարճանալ և ուրախանալ, երբ ձեր վերքերը դեռ չեն սպիացել։ Դա նման է թաղման ժամանակ շամպայն խմելուն կամ գերեզմանների վրա պարելուն:

Տոնական տրամադրությունը չպետք է անցնի իրականության զգացումից։

Ո՞ւր մնաց ողջախոհությունն ու հարգանքը կորուստների նկատմամբ։ Տոնելը, երբ շրջապատում այդքան վիշտ ու ցավ կա, թվում է ոչ միայն անտեղի, այլև անպարկեշտ: Սա իրականությունից հրաժարվելու օրինակ է, հանրային ուշադրությունը շեղելու փորձ լուրջ խնդիրներից ու իրադարձություններից, որոնք պետք է լինեն ուշադրության ու մտորումների առարկա։

Նման պահերին անցկացվող տոնախմբությունները անորոշ հաղորդագրություններ են պարունակում. որ ողբերգությունը միայն ժամանակավոր է, որ կյանքը պետք է շարունակվի, անկախ ամեն ինչից: Բայց սա պարզապես անհեռատես վարքագիծ չէ, այլ մարդկանց ցավն ու կորուստը չընդունելու ծայրահեղ ձև է:

Սա տոնելու ժամանակը չէ, սա աջակցության և հարգանքի ժամանակ է: