04.06.2023
Ձեզ ողջունում է Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը: Նա ձեզ հրավիրում է իր երդմնակալությանը, դուք պարզապես պետք է գնաք:
Հրավերները գալիս են ոչ հենց այնպես, այլ նպատակային: Պետք է նկատողություն անեն և հարցնեն. «Դե, Նիկոլ՝ Վովայի որդի, արի ու ասա, ինչ կարող ես առաջարկել «Նեմեսիսի» արձանի տեղադրման մեղքը քավելու համար։ Հուշարձաններ կանգնեցնելն առանց մեզ հետ խորհրդակցելու, դա զուտ «հզոր ոգի՞» է։ Եկեք մտածենք, թե ինչպես եք փոխհատուցելու: Բայց խնայեք մեզ Ցեղասպանության թանգարանի աղբամանի այրված փաստաթղթերի հեքիաթներից: Մի ծանրաբեռնեք մեզ նման պատմություններով։ Մեզ ոչ էլ հետաքրքիր է ձեր հանձնակատարի կողմից արված պնդումը, որ ցեղասպանության հարցը սպառված է»:
Անկասկած, Նիկոլ Փաշինյանին Անկարայում անհարմար պահեր են սպասել՝ և՛ Էրդողանի երդմնակալությունից առաջ, և՛ հետո: Անկարան չի վստահում զուտ խոսքերին. այն պահանջում է շոշափելի գործողություններ։
«Ե՞րբ կավարտվի Ադրբեջանից Թուրքիա ճանապարհը։ Ե՞րբ է ստորագրվելու Բաքվի հետ խաղաղության պայմանագիրը՝ առանց Բաքու-Ստեփանակերտ բանակցությունների միջազգային հարթակին հղում կատարելու։ Ջնջիր այն քո մտքից։ Մակրոնը ձեր դաշնակիցը չէ, ոչ էլ երաշխավոր է ձեզ համար։ Եվ մեկընդմիշտ հասկացեք՝ Ալիևը որևէ հայելային սկզբունքով զորքերը դուրս բերելու մտադրություն չունի։ Մուտք դուրս գալու համար չի լինի։ Բայց դուք պետք է հետ քաշվեք և հանձնվեք: Տիգրանաշեն, Տավուշի գյուղեր, պետք է հրաժարվել դրանցից. Դադարեցրեք Լաչինի ճանապարհով ադրբեջանական անցակետը հատելու ձեր փորձերը. Մեր հարգարժան եղբայրը՝ Իլհամ Ալիևը, իր իշխանությունն իրականացնում է այնպես, ինչպես հարմար է գտնում...»: Այս սիրալիր կերպով Էրդողանը դիմելու է Փաշինյանին՝ խոստանալով, որ եթե Հայաստանի վարչապետը իրեն լավ պահի, Անկարան կդիմի փոխադարձ քայլերի, օրինակ՝ Անիի կամուրջի վերանորոգման։
