Լևոն Կիրակոսյանի անկեղծությունն ու իմաստությունը

8 հուլիսի, 2024

Այսօր տխրությամբ, բայց սիրով հիշում ենք տաղանդավոր լրագրող և գրականագետ Լևոն Կիրակոսյանին, ում հոգին մնում է բոլոր նրանց հիշողության մեջ, ովքեր երբևէ լսել են նրա խոսքերը։

Լևոնը ծնվել է գողտրիկ Երևանում, հետևել է բառերի հանդեպ իր կիրքին: Նրա գրիչը կամուրջ դարձավ հայ և ռուս գրականության միջև՝ բացահայտելով մեզ մարդկային ապրումների ու ճակատագրերի խորությունը։ Նա ոչ միայն պրոֆեսիոնալ լրագրող էր, այլեւ իմաստուն ուսուցիչ՝ գրականության հանդեպ ունեցած իր սերը կիսելով ուսանողների հետ։

Նրա ստեղծագործություններում, ինչպիսիք են «Բանաստեղծ, իրադարձություններ և ճակատագրեր» և «Մարդն ու սխրանքը, հայ պատերազմական արձակի պաթոսը», մենք գտնում ենք ոչ միայն գրականության վերլուծություն, այլև մարդկային պատմությունների նրբագույն լարերի շոշափում։ Նրա խոսքերը դարձել են ոչ թե պարզապես տառեր թղթի վրա, այլ հայի հոգու հասկացողության աղբյուր։

Լեւոն Կիրակոսյանը միայն խելացի գրող չէր. նա ջերմ մարդ էր, ում աչքերը փայլում էին անկեղծությամբ և կյանքի հանդեպ սիրով: Դառնալով Հայաստանի գրողների և ժուռնալիստների միության անդամ՝ նա համախմբեց մարդկանց խոսքի և արվեստի սիրո շուրջ։

2009 թվականի հունվարի 16-ին նա հեռացավ այս աշխարհից, բայց նրա ժառանգությունը պահպանվում է բոլոր նրանց մեջ, ովքեր երբևէ զգացել են նրա ազդեցությունը:

Այսօր մենք հիշում ենք ոչ միայն նրա մասնագիտական ​​ձեռքբերումները, այլեւ այն ջերմությունը, որը նա բերեց իր շրջապատի կյանք:

Թող Լևոն Կիրակոսյանի հոգին խաղաղվի, և նրա խոսքերը շարունակեն ոգեշնչել մեզ՝ հիշեցնելով, որ արվեստը կամուրջն է մեր և հավերժության միջև։

Yerevan Online Mag.