Կեղծ կուռքեր. Առուշ Առուշանյանի ֆենոմենը

20.08.2023

Ցայսօր շարունակվում է փչած փուչիկների պայթեցման դառը էպոպեան, բայց առավել ցավալի է, որ «փիառշիկների» կողմից արհեստականորեն փչվում են նոր ու ավելի դատարկ փուչիկներ` «սկզբունքային», «ինտելեկտուալ» գործիչների, «ուժեղ աղջիկների և տղաների», պատվերով «մինչև վերջ գնացողների» և այլն: Ու ամեն փուչիկ բերում է հերթական հիասթափությունը: Ու թվում է` անվերջանալի շղթա և չքաղած դասեր:

Արփինե Հովհաննիսյան

* * *

«Սյունյաց ողջույնի» ժամանակաշրջանում Սյունիքը դարձել էր պայքարի սիմվոլ:

Գրեթե բոլոր համայնքապետերը ունեին ռադիկալ ընդդիմադիր կեցվածք ու շատերը հույս էին կապում, որ հենց էս տղերքի ակտիվ մասնակցությամբ մենք ի վերջո ազատվելու ենք դավաճան իշխանություններից: Չեմ ստի, եթե պնդեմ, որ Սյունիքի «բրենդի» կայացման մեջ մեծ ավանդ է ունեցել նաև այն թիմը, որի մասը կազմում էի նաև ես: Մենք վերցրեցինք էս տղերքին որպես հիմք ու կերտեցինք իրենցից էն կերպարները, որոնց իրենք իրականում չէին համապատասխանում:

Մարքեթինգային տարրը մեծ էր, բայց երբեմն «Fake it till you make it» սկզբունքը աշխատում է, այս դեպքում սակայն չստացվեց: Արդյուքնում Մեղրիի համայնքապետը ճնշումների ներքո դուրս եկավ քաղաքականությունից, Քաջարանի համայնքապետը նույն ճնշումների, նաև բիզնեսները կորցնելու վտանգի առաջ ընտրեց կոլաբորացիան դավաճանների հետ ու ծաղկեփնջով դիմավորեց իրենց, Սիսիանի քաղաքապետը նույնպես չդիմանալով ճնշումներին ընտրեց պասիվ «ընդդիմադիր» լինելը, Գորիսի Առուշը որոշեց շարժվել բնականոն աշխատանքային հունով, մինչև կերևա թե ինչ է լինում սրա վերջը:

Ես չունեմ ու երբևէ չեմ ունեցել մեծ կապիտալ, որպեսզի ինձ դնեմ իրենց տեղն ու պատկերացնեմ թե ինչ կանեի, սակայն արդեն 5 տարի է զրկված եմ արժանապատիվ աշխատելու, հանգիստ ապրելու հնարավորությունից, տասնյակ անգամներ բերման եմ ենթարկվել ու անցել 6 քրեական գործերով: Ամենքը ինքն է որոշում թե որ պահին իրեն ինչպես պիտի դրսևորի:

Չկա նման վտանգ կամ նման շահ, որից դրդված ես կսեղմեմ իր ձեռքը, կհամագործակցեմ իր հետ կամ կլռեմ: Պրինցիպներն ամենից կարևորն են ինձ համար, առանց դրա մարդը վերածվում է խմորի, որը տարբեր ազդեցությունների տակ ընդունում է տարբեր ֆորմաներ:

Սյունիքը որպես «պայքարի բրենդ» այլևս գոյություն չունի: Պետք չէ հույս դնել, որ ինչ-որ տեղ, ինչ-որ մարդիկ լինելու են մեզանից խիզախ ու մեր փոխարեն անեն ողջ աշխատանքը: Նման բան չկա, եթե մենք ուզում ենք տեր կանգնել մեր երկրին, ապա պետք է ներդնենք մեր ներուժի 200%-ը: Մենք պետք է դառնանք էն մարդիկ, ում տեսնում էինք այլոց մեջ, այլ տարբերակ չկա:

Վազգեն Սաղաթելյան