Կույր ռուասիրությունը հայերի թիվ մեկ թշնամին է

21.09.2022

Դասական եվրոպացի փիլիսոփայի դեմքով այս անձնավորությունը ՀայաստանիՀանրապետության վարչապետ Համազասպ Օհանջանյանն է: Նայելով նրա աչքերինհասկանում ես, թե նրա էության մեջ հատկապես ինչն են մարդիք հիմք ընդունել, երբնրա տապանի վրա որոշել են գրել. «Ապրեց՝ ինչպես քարոզեց»:

Հանուն հայոցպետականության կայացմանը Համո Օհանջանյանը Ղարաքիլիսայի ճակատամարտումկորցրեց իր որդուն՝ Մոնիկին, բայց չվհատվեց և շարունակեց իր ամբողջ էությունն ուկորողությունը ներդնե լհայկական պետության կայացման գործին:

1920թ. մայիսին, դառնալով Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ, նավճռականորեն ճնշեց հայ բոլշևիկների կողմից բարձրացրած խռովությունն ընդդեմօրինական իշխանության, քանզի, անցնելով ցարական բանտերով և աքսորներով, քաջգիտակցում էր հայերին և նրանց անկախ պետականությանը սպառնող վտանգը, որգալիս էր այդժամ «Կարմիր Հյուսիսից»:

1920-ի հուլիսին, դիմելով իր հայրենակիցներին, Օհանջանյանը մասնավորապես, ասելէ. «Հայ ժողովուրդը իր աշխարհագրական ու ազգագրական պայմանների շնորհիվ, միշտիր հոգու խորքում ունեցել է մի հիվանդոտ մտայնություն, որից նա դժվարությամբ էկարողանում ազատվել: Դա այն կույր ռուսասիրությունն է, որ միևնույն ժամանակդարձել է մեր հասարակական–պետական կյանքի ամենացավոտ վերքը…ես պարտք եմհամարում կրկին անգամ հիշեցնել, որ հայ կյանքի ամենախոշոր վերքըռուսասիրությունն է, որը պետք է բոլոր միջոցներով արմատախիլ անել, քանի որռուսասիրությունը ներկայումս մեր թշնամիներից խոշորագույնն է»: