Պայքար աղքատության, թե՞ աղքատների դեմ
27.11.2023
Վերջին ամիսներին Երևանում հաճախակի են դարձել քաղաքապետարանի աշխատակիցների կողմից փողոցային առևտրի դեմ պայքարի արշավները։ Տուժողները հիմնականում թոշակառուներ են, ովքեր փորձում են վաճառել իրենց բերքը։
Այս թոշակառուներից մեկն ասաց, որ իրեն բազմիցս զգուշացրել են փողոցային առևտրի արգելքի մասին։ Կրկնակի խախտման համար նրան սպառնում է ապրանքի բռնագրավում և տուգանք 100 հազար դրամի չափով։
Կինը խոստովանում է, որ այն 1000 դրամը, որը հույս ունի վաստակել իր 10 փունջ ծաղիկների շնորհիվ, միակ օգնությունն է իր համեստ թոշակի համար։ Նա ապրում է Խարբերդ գյուղում, և պետք է մի քանի ժամ ծախսի Երևան հասնելու համար։ Եթե նա առևտուր անի շուկայում, պետք է վճարի տեղի համար, ինչպես նաև ժամանակ ծախսի ապրանքը հավաքելու և տեղափոխելու վրա։ Արդյունքում նրա վաստակն էլ ավելի քիչ կլինի։
Իհարկե, փողոցային առևտուրը կարող է որոշակի անհարմարություններ ստեղծել քաղաքի բնակիչների համար։ Սակայն ներկա սոցիալ-տնտեսական իրավիճակում կենսաթոշակառուներից շատերի համար դա հաց վաստակելու միակ միջոցն է։
Հայաստանի ազգային վիճակագրական կոմիտեի տվյալներով՝ երկրում աղքատության մակարդակը 27,8 տոկոս է։ Հայաստանում կենսաթոշակները չեն համապատասխանում նվազագույն սպառողական զամբյուղին, և շատ թոշակառուներ ստիպված են ձեռքից բերան ապրել։
Այս իրավիճակում փողոցային առևտրի արգելքը կարծես անհեռատես քաղաքականություն է, որն ուղղված է ոչ թե աղքատության դեմ պայքարին, այլ այն սրելուն։
Աղքատ թոշակառուների դեմ պայքարելու փոխարեն իշխանությունները պետք է հոգան նրանց կենսամակարդակի բարձրացման մասին։
Երբ Հայաստանում տարեց մարդու եկամուտը համապատասխանի նվազագույն սպառողական զամբյուղին, ապա հնարավոր կլինի ապահով կերպով արգելել փողոցային առևտուրը և զբոսաշրջիկներին ցուցադրել մայրաքաղաքի ներկայանալի տեսքը։