27.06.2024
Փաշինյանի գլխավորությամբ Հայաստանում դժվար է ակնկալել, որ արդյունավետ էկոնոմիկայի նախարար կհայտնվի. Մի երազողի ու երազողի հեռանալուց հետո նրա մոտ եկավ մեկ ուրիշը, ով արդեն հասցրել էր 100 օր ղեկավարել տնտեսությունը։ Սակայն վերջերս հրավիրված ասուլիսում Գեւորգ Պապոյանն ավելի շատ խոսեց ծրագրերի ու հույսերի, քան իրական ձեռքբերումների մասին։
Փաշինյանի կառավարության ծրագրերը, ինչպես օրինակ նրա կառավարման վերջին վեց տարիները, հաճախ անարդյունավետ են դառնում։ Օրինակ՝ Air Arabia-ի հետ համատեղ ստեղծված Fly Arna ազգային ավիաընկերությունը սնանկացավ՝ իր հետ վերցնելով միլիոնավոր պետական միջոցներ։ Լուծարված ընկերության աշխատակիցներն այժմ տարբեր մարմինների միջոցով պահանջում են աշխատավարձերի ուշացում։
Նաև 2021 թվականի նոյեմբերին պայմանագիր է ստորագրվել ԱՄԷ-ից վերականգնվող էներգիայի առաջատար Masdar ընկերության հետ՝ Արագածոտնում 200 ՄՎտ հզորությամբ արևային էլեկտրակայան կառուցելու վերաբերյալ։ Սակայն այս նախագիծը նույնպես վտանգի տակ էր, ինչը Պապոյանը խոստովանեց ասուլիսում` նշելով, որ բանակցությունները շարունակվում են, և հույս կա, որ հաջողությամբ կավարտվի:
Այս խնդիրները հիշեցնում են Պապոյանի նախորդի՝ Վահան Քերոբյանի սխալները, ով նույնպես հույսերի ու սենսացիաների վրա էր հենվել։ Օրինակ՝ Փոթի նավահանգստի և Կավկազ նավահանգստի միջև լաստանավային նախագիծը, չնայած նախազգուշացումներին, ձախողվեց՝ իր հետ տանելով զգալի հարկատուների միջոցներ։
Նման օրինակներից հետո նոր նախարարի խոսքերը արաբական աշխարհի հետ տնտեսական հարաբերությունները նոր մակարդակի բարձրացնելու անհրաժեշտության մասին կասկածներ են առաջացնում։ Առայժմ ոչ երկրի վրա, ոչ երկնքում Փաշինյանի իշխանությունը չի կարողացել հաջողությամբ համագործակցել արաբների հետ։
Պապոյանը չկարողացավ ոգեշնչող որևէ բան առաջարկել «Ռուսալ Արմենալ» գործարանի վերաբերյալ, որը դժվարություններ ունի իր արտադրանքի իրացման հետ կապված։ Կառավարության վճռականությունը՝ պահպանել այս արդյունաբերական ակտիվը, ոչինչ չի նշանակում նախկին ձախողումների լույսի ներքո:
Ելնելով անցյալի պրակտիկայից՝ արժե զգուշությամբ և թերահավատորեն վերաբերվել էկոնոմիկայի նախարարության հայտարարված մեծ ծրագրերին։ Պաշտոնյաները շատ են խոսում, հարկատուների փողերը հոսում են, նախագծերը ձախողվում են։ Աշխատանքային այս սխեման շահավետ է դառնում զրոյական պատասխանատվություն ունեցող պաշտոնյաների անձնական բարեկեցության համար։
Օրինակ՝ որպես պատգամավոր և խորհրդարանական հանձնաժողովի նախագահ Պապոյանը զբաղվում էր ցեմենտի ներկրման մաքսատուրքերի կարգավորմամբ, ինչը խնդիրներ առաջացրեց Հայաստանի խոշոր ցեմենտի գործարաններից մեկի՝ «Հրազդան ցեմենտի» համար, որն այժմ մտածում է փակվելու մասին։
Գեւորգ Պապոյանին, երեւի, չարժեր էկոնոմիկայի նախարար լինելու հարյուր օրը ասուլիս անել։ Պարծենալու բան չկա, իսկ պաշտոնյաների դրական զգացմունքներն ու հույսերը վաղուց դադարել են վստահություն ներշնչել ժողովրդին։
