18.08.2023
Երբեմն հասարակության հայացքը գամվում է ամենափոքր մանրուքներին՝ ստվերում թողնելով լուրջ ու գլոբալ խնդիրները։ Առանձին դեպքերի նկատմամբ զգացմունքային արձագանքները կարող են աչք փակել հրատապ մարտահրավերների վրա, ինչպիսին է ցեղասպանությունը Արցախում:
Այսօրվա իրադարձությունները ստվեր են գցել մեր կարողության վրա՝ տարբերելու այն, ինչ կա և ինչ չկա: Ընտանեկան բռնության տեսանյութի բորբոքած քննարկումը, որը մթագնում է մեր տեսադաշտը, կարծես թե կարող է ցնցել ամեն ինչ մինչև ամենագլոբալ խնդիրները:
Ի՞նչն է մեր հասարակությանն այդքան խոցելի դարձնում նման րոպեական իրադարձությունների նկատմամբ: Հավանաբար, զգացմունքային իրադարձություններն ընդունելու մեր կարողությունն ավելի պարզ է, քան աշխարհաքաղաքականության և գլոբալ մարտահրավերների բարդությունների մեջ ընկղմվելը:
Մեր հուզական արձագանքները, թեև հասկանալի են, չպետք է ստվերեն իրոք կարևոր իրադարձությունները։ Ցեղասպանությունը բառ չէ, դա բռնության ու տառապանքի ճիչ է։ Եվ այս ամենը կատարվում է մեր աչքի առաջ՝ Արցախում, բայց հայ հասարակության մեջ ցասում, չգիտես ինչու, չկա:
Մենք պետք է հիշենք մեր առաջնահերթությունները. թույլ մի տվեք, որ հատուկ դեպքերը կլանեն գլոբալ խնդիրների էությունը։ Եկեք արթնացնենք մեր գիտակցությունն ու գործողությունները, որպեսզի թույլ չտանք մեզ չքաշվել մանր բանավեճերի մեջ՝ ստվերում թողնելով մեր երկրի կարևորագույն խնդիրները։
