17.01.2024
1988-ից հետո Հայաստանը բախվեց բազմաթիվ դժվարությունների ու փորձությունների, որոնք խոր հետք թողեցին ժողովրդի պատմության մեջ։
Երկրաշարժ, պատերազմ, սով, էլեկտրաէներգիայի բացակայություն. այս իրադարձություններից յուրաքանչյուրը մարտահրավեր դարձավ հայ ժողովրդի համար։ Սակայն, չնայած բոլոր դժվարություններին, ժողովուրդը կարողացավ հաղթահարել այդ փորձությունները, ուժ հավաքել և ապագայի համար կարևոր դասեր քաղել։ Մեկ կտոր հացն էին կիսում բոլորով, մեկի ցավին տեր էին դառնում բոլորով: Սա էր մեր գլխավոր հաղթանակը: Ազգային սրտի տրոփյունն ու դիմագիծը:
Նշանակալից իրադարձություններից էր Ադրբեջանի հետ պատերազմը և արցախյան հաղթանակը։ Այս հակամարտությունն իր հետքն է թողել ազգային հոգեբանության վրա՝ հայերի մոտ ձևավորելով նոր արժեքներ և սեփական ապագայի վերաբերյալ տեսակետներ։ Սակայն երեսուն տարի անց Արցախը կորսվեց, և ժողովուրդը կանգնեց նոր անհուսության առաջ։
Այս տասնամյակների ընթացքում հայերն անցել են միասնության և փոխօգնության շրջան։ 80-ականների վերջին երկրաշարժից հետո մարդիկ կիսեցին իրենց ռեսուրսները, և ոչ ոք հետ չմնաց։ Այնուամենայնիվ, ժամանակի ընթացքում թվում է, որ այդ արժեքներից որոշները կորչում են: Մարդիկ կորցնում են հավատը միմյանց և իրենց՝ որպես ազգի նկատմամբ։
Հիմա հարց է առաջանում՝ ի՞նչ դասեր կարելի է քաղել այս փորձից։ Թերևս ժողովուրդը ևս մեկ անգամ պետք է ուշադրություն դարձնի միասնության և փոխօգնության այն արժեքներին, որոնք արդիական են եղել դժվարին ժամանակաշրջաններում։ Պետք է վերականգնել վստահությունը միմյանց նկատմամբ և հավատը ազգի ուժերի նկատմամբ։
Կարևոր է հիշել, որ նույնիսկ դժվարին պահերին և կորուստներին հայերը կարող են ուժ գտնել իրենց պատմության մեջ, 80-ականների վերջին և 90-ականների սկզբին դրսևորած վեհության և համերաշխության մեջ: Այս փորձառությունները պետք է ոգեշնչման աղբյուր հանդիսանան ընթացիկ դժվարությունները հաղթահարելու և միասնության ոգին վերականգնելու համար:
