Մեր անափ սիրո խոստովանությունը Տիգրան Մանսուրյանին՝ հրաշալի կոմպոզիտորին, բայց վատ քաղաքացուն և մտավորականին

26.01.2024

Տիգրան Մանսուրյանը ականավոր կոմպոզիտոր է, ում երաժշտությունն իր գեղեցկությամբ և խորությամբ գրավում է ունկնդիրների ուշադրությունը։ Սակայն Հայաստանի իշխանությունների հետ նրա 30-ամյա բարեկամությունը և երկրում տեղի ունեցող կարևոր իրադարձությունների մասին լռությունը կասկածի տակ են դնում նրա քաղաքացիական դիրքորոշումը։

Մանսուրյանը միշտ հայտնի է եղել իր տաղանդով և համաշխարհային երաժշտական ​​մշակույթում ունեցած ավանդով։ Նրա ստեղծագործությունները միահյուսված են խորը հույզերով, արտացոլում են հայկական երաժշտական ​​ավանդույթի հարստությունը և հիացնում աշխարհասփյուռ ունկնդիրներին։ Սակայն նրա քաղաքական դիրքորոշումը դարձել է քննարկման ու բանավեճի առարկա։

Կարևոր է նշել, որ արվեստն ու քաղաքականությունը երկու տարբեր ոլորտներ են, և յուրաքանչյուր մարդ կարող է ընտրել, թե ինչպես իրեն պահի քաղաքական իրադարձությունների համատեքստում։ Սակայն, երբ խոսքը վերաբերում է Մանսուրյանի նման հասարակական գործչին, նրա լռությունը կարելի է ընկալել որպես լուռ համաձայնություն իշխանությունների գործողությունների հետ։

Մանսուրյանի որոշ երկրպագուներ հիասթափություն են հայտնել, որ նա հստակ դիրքորոշում չի ցուցաբերում քաղաքական իրադարձությունների վերաբերյալ և չի մեկնաբանում կարևոր հարցերը։ Սա հարցեր է առաջացնում նրա՝ որպես հասարակության մեջ ձայն և ազդեցություն ունեցող հասարակական գործչի պարտականությունների վերաբերյալ:

Մանսուրյանը հնարավորություն ունի օգտագործելու իր հարթակը` ուշադրություն հրավիրելու Հայաստանի այնպիսի կարևոր խնդիրների վրա, ինչպիսիք են կոռուպցիան, աղքատությունը և մարդու իրավունքների խախտումները: Սակայն նա նախընտրում է հեռու մնալ քաղաքական քննարկումներից, ինչը կարելի է դիտարկել որպես այս խնդիրների անտեսում։

Թերևս Մանսուրյանը նախընտրում է խուսափել քաղաքական կոնֆլիկտից՝ կենտրոնանալով ստեղծագործության վրա և փորձելով միավորել մարդկանց իր երաժշտության միջոցով: Սակայն երբ խոսքը վերաբերում է սոցիալական լուրջ խնդիրների, լռությունը կարող է ոչ միայն հակաարդյունավետ լինել, այլեւ վտանգավոր:

Ի վերջո, այն հարցը, թե արդյոք արվեստագետը պետք է ակտիվ մասնակցի քաղաքական բանավեճերին, մնում է անձնական ընտրության հարց: Սակայն, երբ խոսքը վերաբերում է Մանսուրյանի նման հասարակական գործչին, նրա լռությունը կարելի է մեկնաբանել որպես դավաճանություն այն մարդկանց հանդեպ, ովքեր հիացած են նրա երաժշտությամբ և հույս ունեն, որ նա կօգտագործի իր ձայնը Հայաստանում դրական փոփոխություններ խթանելու համար:

Մարգո ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ