11.08.2023
Պատերազմն Ուկրաինայում տեղափոխվել է ՌԴ տարածք, ուկրաինացիները հարվածում են Մոսկվային։ Անօդաչուների ու հրթիռային հարձակումները տեղի են ունենում ամենօրյա ռեժիմով, պայթյուններն ու հրդեհներն օղակում են Մոսկվան։ Ուկրաինացիները հարվածում են ռազմական նշանակության օբյեկտներին եւ կարեւոր ենթակառուցվածքներին, որոնք «մատակարարում են» Ռուսաստանի ահաբեկչական պատերազմն Ուկրաինայում։
Օղակը Մոսկվայի համար խորհրդանիշ է՝ քաղաքը կառուցված է օղակներով, կայսրության փլուզումն էլ սկսեց հայերի դեմ օղակ գործողությունից։ Օղակը սեղմվում է։
Ուկրաինական հակահարձակումը առայժմ տպավորիչ արդյունքներ չի գրանցում Արեւմուտքի ռազմավարության պատճառով․ ինչպես նշում է Ուկրաինայի նախագահի աշխատակազմի խորհրդական Պոդոլյակը, Արեւմուտքը Ռուսաստանի հարցում հասել է իր համար իդեալական վիճակի՝ ռուսներն արդեն ռեսուրսներ չունեն դեպի արեւմուտք արշավը շարունակելու համար, Ուկրաինան էլ չի վերանա որպես պետություն։ Հենց արեւմտյան «դանդաղկոտությունը» ռուսներին հնարավորություն տվեց պաշտպանական խիտ գծեր կառուցել օկուպացված տարածքներում, ինչն էլ դանդաղեցնում է հակահարձակման տեմպը, ասում է խորհրդականը։
Արեւմուտքին պետք չէ Ռուսաստանի պարտությունն ու փլուզումը։ Ամերիկյան նախկին բարձրաստիճան դիվանագետները, որոնք ռուսամետ հայացքներ ունեն, Բայդենի վարչակազմի «ռուսական» թեւի (նախագահի ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդական Սալլիվան, ԿՀՎ տնօրեն Բըրնս) առաջնորդությամբ քարոզում են «ուժեղ ու անվտանգ Ռուսաստանի» հայեցակարգը, որը Ամերիկայի շահերի համար կատարում է Կենտրոնական Ասիայի, Կովկասի եւ այլ շրջանների վերահսկողական գործառույթներ։ Ռուսաստանը պահպանում է օկուպացված տարածքներն Ուկրաինայում։ Պոդոլյակն ասում է, որ սա ոչ միայն չափազանց հարմարավետ վիճակ է Արեւմուտքի համար, այլեւ բարձրացնում է կոռուպցիայի մակարդակը ռուսական ուղղությամբ։ Պարզ ասած՝ Մոսկվան պատրաստ է առատորեն վճարել այս պլանի լոբբինգի եւ իրականացման համար։
Արեւմուտքի այս «հարմարավետ» վիճակն արտահայտվում է նաեւ Արցախը ցեղասպանելու հարցում ՌԴ հետ կոնսենսուսով։ Եվ եթե Կիեւը գլխացավանք է, քանի որ չի համաձայնում իր հաշվին լուծումների եւ դիմադրում է, պաշտոնական Երեւանի հարցում խնդիրներ չկան։ Խնդիրը հայկական իրավունքներն են, որոնք հնարավոր չէ անտեսել նույնիսկ նիկոլական հանցախմբի՝ հայկական իրավունքները վերացնելու հետեւողական ջանքերի պարագային։