28.02.2024
Երբ Գյումրիում էինք, քաղաքապետարանի շենքից դուրս եկանք, հայրիկիս առաջարկով Նիկոլայ Ռիժկովը որոշեց քայլել իր անունը կրող ճեմափողոցով:
Մարդիկ, տեսնելով նրան, աղետալի երկրաշարժից այդքան տարի անց կանգնում էին և ծափահարում իրեն:
Անհնար է փոխանցել այդ էմոցիաները: Հուզվել էինք բոլորս:
Երբ նրան հարցրեցինք, թե ինչպես եղավ, որ Խորհրդային միության պես մեծ երկրի վարչապետը երկրաշարժից հետո 2 ամիս մնաց Հայաստանում, փաստորեն իր պատասխանատու պաշտոնը ենթադրում էր շատ ավելի մեծ աշխատանք, քան Հայաստանի աղետի գոտու վերականգնումն էր, նա պատասխանեց.
- Я приехал на 2-3 дня, но увидев масштаб катастрофы и глубокую боль народа, не смог уехать. Надо было организовать много работ, а у всех армян в душе была скорбь. Без организованной помощи с такой бедой вряд бы справились.
Մարդիկ սա հիշում էին ու ծափահարում…
Երանի նրանց, ում նվիրումն ու գործը գնահատված է, ով քայլում է փողոցով ու ժպիտների, ձեռքսեղմումների ու ծափերի արժանանում:
Հանգչեք խաղաղությամբ, սիրելի Նիկոլայ Իվանի, շնորհակալ եմ, որ բախտ եմ ունեցել աշխատել Ձեզ հետ:
Նաիրա Կարապետյան
