14.05.2020, ԵՐԵՎԱՆ
Համացանցում տարածվել է տեսանյութ, թե ինչպես ինչ որ մեկը, ով հայերեն խոսում էր բավականին դժվարությամբ, հարցերով փաստացի գրոհում է Հայաստանի արտգործնախարար Զոհրաբ Մնացականյանին՝ Արցախի գործընթացի վերաբերյալ:
Ընդ որում, տեսանյութը, որ հարց տվողի իսկ տեսագրությունն է, ակնառու ցույց է տալիս, որ հարցերը հնչեցվում են ընդգծված ագրեսիվությամբ եւ անհարգալից տոնայնությամբ: Դրանից հնարավոր է եզրակացնել, որ հարցերի նպատակն ամենեւին բովանդակային պատասխան ստանալը չէր, այլ նախարարին զգայական դաշտ բերելը՝ դրանից բխող հնարավոր հետեւանքով:
Պետք է նկատել, որ գրոհողին դա հաջողվեց: Ի՞նչ է նշանակում արտաքին գործերի նախարարին բերել զգայական դաշտ, այն էլ տեսախցիկի առաջ: Դա նշանակում է ստեղծել իրավիճակ, երբ նա կարող է անել արտահայտություններ, որոնք խնդիր կդառնան նրա իսկ հետագա քաղաքական-դիվանագիտական աշխատանքի համար:
Ըստ այդմ առաջանում է հարց, թե ու՞մ կարող էր ձեռնտու լինել այդպիսի խնդիր առաջացնելը: Այստեղ շատերը կարող են գնալ դեպի նախկին իշխանության դաշտ, այդ դաշտի այս կամ այն խումբ: Սակայն, թերեւս ամեն ինչ այդքան էլ միարժեք չէ, թեեւ այդ դաշտի տարբեր խմբերի վարքագիծը միանգամայն հիմք տալիս է ենթադրելու, որ միջադեպը կարող էր լինել հենց այդ տրամաբանությամբ ծրագրված:
Բայց Հայաստանի արտգործնախարարին, ըստ այդմ՝ Հայաստանին այդպիսի իրավիճակի սադրելու նպատակ կարող էին ունենալ նաեւ բոլորովին այլ խմբեր, քան միայն նախկին իշխող համակարգը ներկայացնողներ: Ընդ որում, խմբեր ընդհուպ նաեւ Ռուսաստանից: Առավել եւս հաշվի առնելով այն, որ գրոհողը հղում էր անում Լավրովի հայտարարությանը եւ գործնականում բաց տեքստով հայտարարում, որ իր համար հենց նրա վերջին հայտնի հայտարարությունն է «հիմք», այսինքն, մարդը խոստովանում էր, որ «ճանաչում» է Լավրովին, ոչ թե Հայաստանի արտգործնախարարին:
Գործնականում, կեսգիշերին Երեւանի կենտրոնում տեղի է ունեցել գրոհ կամ սադրանք Հայաստանի դեմ: Գիտակցե՞լ է տվյալ մարդը, որ գործում է հենց այդ տրամաբանությամբ, թե՞ ոչ: Միարժեք ասելը բարդ է: Բայց, գնահատականն ու հետեւանքը նույնն է:
Ի վերջո, հաճախ նպատակները իրագործվում են, օգտագործելով մարդկանց, որոնք կարող են գնալ «անկեղծ քայլերի»: Հաճախ ամենից լավ ստացվում են հենց նրանց միջոցով իրականացվող ծրագրերը, քան բուն նպատակը գիտակցողների:
Ընդ որում, արժե նկատել, որ ձեռագիրը կամ «մեթոդը» բավականին նման է ամիսներ առաջ իտալական Միլանի հայկական եկեղեցում Նիկոլ Փաշինյանի եւ հայ համայնքի հետ հանդիպմանը տեղի ունեցածին: Այն ժամանակ իր հարցերով հայկական եկեղեցի էր մտել ադրբեջանցի իբրեւ թե բլոգեր, որը սակայն, ինչպես պարզվեց հետո՝ Ադրբեջանի իրավապահ համակարգի աշխատակից էր:
Ո՞վ էր Երեւանի կեսգիշերային «հետաքրքրասերը»:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
Լրագրի մեկնաբան
