16 մայիսի 2020, ԵՐԵՎԱՆ
Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի մայիսի 16-ի մամուլի ասուլիսը սկսվեց 100 փաստի հայտնի թվարկումով, որ Փաշինյանը վարչապետի պաշտոնում անում է կարծես թե արդեն երրորդ անգամ:
Առաջին անգամ ձեւաչափը հետաքրքիր էր, երբ գործնականում ներկայացվում էր վարչապետության առաջին շրջանի որոշակի հաշվետություն:
Երկրորդ անգամ հետաքրքրությունը նվազել էր զգալի, մի շարք պատճառներով: Երրորդ անգամ 100 փաստը դառնում է ոչ միայն անհետաքրքիր, այլ թերեւս ձանձրալի: Եվ դրա պատճառն այն է, որ այդ փաստերը ամենեւին այնպիսի նորություն չեն, որ առաջին անգամ հնչում են հենց ասուլիսի ընթացքում: Եվ ավելին, դրանք ամենեւին այնպիսի փաստեր չեն իրենց ուժգնությամբ կամ տպավորությամբ, որոնք հանրությունը կարող է հետաքրքրությամբ լսել պարբերաբար:
Եվ դա շատ բնական է, ու վարչապետ Փաշինյանից ամենեւին չի պահանջվում փաստերի ուժգին տեղատարափ, ավելի հնչեղ փաստեր եւ այլն: Վարչապետ Փաշինյանից պահանջվում է ընդամենն ավելի դինամիկ մամուլի ասուլիս, որտեղ ավելի շատ ժամանակ կտրամադրվի հարցերին պատասխանելուն: Որովհետեւ, որքան էլ հարցերը իրենց հերթին լինեն անհետաքրքիր եւ մանր, այդուհանդերձ ունկնդրության տեսանկյունից կլինեն առավել հետաքրքիր, քան հայտնի փաստերի հերթական երկար շարադրումը:
Իսկ փաստերը, որոնք շարադրում է վարչապետ Փաշինյանը, պետք է լինեն կառավարության, քաղաքական մեծամասնության գործունեության ընթացիկ տեղեկատվական օրակարգը, մատուցվելով հանրությանը 21-րդ դարին բնորոշ տեղեկատվական հարթակներից:
Այլապես ստացվում է, որ անձամբ շարադրելով դրանք, վարչապետ Փաշինյանը խոստովանում է այդ հարցում կառավարող մեծամասնության լայն տապալումը: Թեկուզ եւ այն իմաստով, որ այդ մեծամասնությունն անգամ ներկայացնելով 100 փաստերը պարբերաբար, չի հասել հանրային ունկնդրության այնպիսի համոզիչ աստիճանի, որ չլինի վարչապետի շարադրման կարիքը:
Այլ կերպ ասած, ասուլիսը ստացվում է առնվազն այդ հարցում մենության՝ 100 փաստի մենության խոստովանություն: Որովհետեւ, եթե որեւէ մեկին թվում է, թե դրանք բովանդակություն են հաղորդում ասուլիսին, ապա դա մոլորություն է: Դրանք ասուլիսին հաղորդում են ձանձրալիություն: Իսկ պետության ղեկավարի ասուլիսները պետք է լինեն հետաքրքիր, որովհետեւ դրանք ինքնին պետության ղեկավարի հետաքրքիր լինելու ցուցիչ են:
Այդ իմաստով, կա թերեւս իրավիճակն զգալու խնդիր:
ՀԱԿՈԲ ԲԱԴԱԼՅԱՆ
