30.06.2023
Հեղափոխությունից հետո քարոզչությունը միֆ ստեղծեց համաշխարհային առաջնորդների հետ Նիկոլ Փաշինյանի անձնական բարեկամության մասին: Հրամցվում էր այն կարծիքը, որ նա մտերիմ հարաբերություններ ունի Ֆրանսիայի և Կանադայի նախագահների հետ։ Այնուամենայնիվ, Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնի վերջերս արած հայտարարությունը ցնցել է Նիկոլին և նրա կողմնակիցներին, ինչը հանգեցրել է լուրը հերքելու քարոզչական արշավի։
Մարսելի հայ համայնքի ներկայացուցիչների հետ հանդիպման ժամանակ Մակրոնը կարևոր հայտարարություն է արել արցախյան հիմնախնդրի վերաբերյալ. Նա ասել է, որ ավելի շատ ճնշում է Ադրբեջանի նախագահ Ալիևին, քան ինքը Փաշինյանը։ Մակրոնն ընդգծել է Արցախի հարցում իր հստակ դիրքորոշումը և խոստացել է ավելին անել խնդրի լուծման համար։
Մակրոնի հայտարարության մեջ, ըստ էության, ընդգծվում է, որ Արցախի կարգավիճակի հարցը խոչընդոտում է Նիկոլ Փաշինյանը։ Արցախը Ադրբեջանի կազմում ընդգրկելու Փաշինյանի պնդումը խանգարում է այլ երկրներին մտածել իր ինքնորոշման իրավունքի մասին։ Ուշագրավ է Մակրոնի անկեղծությունը՝ հաշվի առնելով համաշխարհային առաջնորդների սովորական դիվանագիտական մոտեցումը։ Ելիսեյան պալատը չի հերքել Մակրոնի հայտարարությունը։
Թեև Մակրոնի խոսքերը չպետք է գերագնահատել, դրանք չարժե և թերագնահատել։ Ֆրանսիան հնարավորություն ուներ ճանաչելու Արցախի անկախությունը, բայց դա չարեց, քանի որ Հայաստանի իշխանությունները չաջակցեցին դրան։ Մակրոնի այս հայտարարությունը, հատկապես Փաշինյանին առանձնացնելու դրդապատճառները, մնում են անհասկանալի։ Սակայն դա կարելի է մեկնաբանել որպես մեսիջ հայ ժողովրդին՝ հակասելով Արցախի կարգավիճակի իջեցմանը միջազգային աջակցության մասին Նիկոլի կեղծ պնդումներին։
Մակրոնի հայտարարությունը ավելի է բարդացնում արտաքին խաղացողների դերը Արցախի հարցում. Ռուսաստանն ու Գերմանիան նախկինում ակնարկել են նմանատիպ դիրքորոշումների մասին։ Չնայած Արցախի ժողովրդի հերոսական դիմադրությանը և Ռուսաստանի ոչ միանշանակ պահվածքին, Արցախի կարգավիճակի հարցը մնում է չլուծված։ Մակրոնի բացահայտ հայտարարությունը զայրացրել է Ադրբեջանին և լռության մեջ է թողել Հայաստանի իշխանություններին։
Հարկ է նշել, որ եթե Հայաստանում լիներ ոչ թրքամոլ ղեկավարություն, ապա Արցախի մասին Մակրոնի խոստովանությունը կարող էր այլ կերպ օգտագործվել։ Այնուամենայնիվ, Փաշինյանի գործողությունները վկայում են Արցախը հանձնելու պատրաստակամության մասին և արհամարհելու դրա նշանակությունը Հայաստանի համար, որն ավելի շատ վերաբերում է Մակրոնի, Պուտինի և Շոլցի նման առաջնորդներին, քան անձամբ Հայաստանի դե ֆակտո առաջնորդին։
