22.07.2024
Նախագահ Բայդենը դուրս եկավ ընտրապայքարից:
Եվ նա դա արեց ոչ թե հակառակորդների, այլ` սեփական կուսակիցների և սեփական ընտրախավի ճնշման ներքո:
Եվ իհարկե` ցուցադրելով այն` ինչ նրան ճանաչողները լավ գիտեն, որ ինքը պետության և ազգային շահը առավել վեր է դասում, քան սեփականը և հատկապես` սեփական իշխանությունը:
Հենց երկրի շահի համար էր, որ Բայդենը դուրս եկավ ընտրապայքարից` դեմոկրատների կարծիքով մեծացնելով դեմոկրատների շանսերը` կասեցնելու Թրամփի մուտքը Սպիտակ Տուն:
Խելացի և ճիշտ քայլ էր դա, թե չէ` թերևս երբեք պարզ չի լինի: Նոյեմբերին դեմոկրատներն այնուամենայնիվ, կարող են և պարտվել, մինչդեռ անգամ այս վիճակով Բայդենը կարող էր և հաղթել: Կարող են և հաղթել, մինչդեռ բացառված չէ, որ եթե Բայդենը մնար` կպարտվեին: Բացառված չէ նաև, որ հաղթեն և եթե Բայդենը մնար` էլի հաղթելու էին:
Ոչ ոք այլևս երբեք չի իմանա թե իրականում ինչ կլիներ, եթե Բայդենը մնար թեկնածու:
Բայց մի բան հստակ է. նախագահ Ջո Բայդենը Ամերիկայի պատմության մեջ առնվազն վերջին հարյուրամյակում լավագույն նախագահն է: Եվ դա` չնայած նրան, որ ամենաանվանարկվածը, բանսարկվածն ու ծաղրվածն է: Եվ ամենը` հանիրավի ու անգրագետ զանգվածների կամ անհատների կողմից տարածվող տիրույթում միայն: Ամերիկյան լուրջ քաղաքագետներն ու պետական գործիչները բոլորը հրաշալիորեն գիտեն, որ վերջին հարյուրամյակի թերևս ամենաբարձր բարոյական սկզբունքներ պահպանող նախագահը նաև ամենահամարձակն էր ներքին և արտաքին խնդիրներում և որ սոցիալական ու տնտեսական առումով երկրի համար հրաշքներին համահավասար քայլեր կատարեց:
Ժամանակներն են պարզապես պղտոր և պիղծ: Դեզինֆորմացիան, ֆեյք նորություններն ու պրոպագանդիստական քարոզը աղճատում են իրականությունը և ոչ ինտելեկտուալների համար զուգահեռ` սուտ և ծխածածկ իրականություն ստեղծում:
Նախ քաղաքական հակառակորդները, ինչպես նաև հակառակորդ Ռուսաստանի պրոպագանդիստական մեքենան` իրենց անգրագետ զանգվածների ականջներին և համար ծաղրում էին նախագահ Օբամային և նրան ներկայացնում որպես թույլ ու վախկոտ կառավարիչ, մինչդեռ ճիշտ հակառակն էր:
Հիմա` նույնը նախագահ Բայդենին արեցին, դրան հավելելով` վերջին տարվա առողջական խնդրի` կոգնիտիվ աստիճանական վայրէջքի հանգամանքի անբարո շահագործումը:
Ու աշխարհի բազում տգետ հասարակություններում և հատկապես` տգիտագույնում` հայաստանյանում, նույնպես սկսեցին հավատալ թե իբր Ջո Բայդենը թուլամիտ էր, անկարող և անբան:
Մինչդեռ ճիշտ հակառակն էր:
Նախագահ Բայդենը, Օբամային զուգահեռ և նրանից էլ առավել գոնե ինձ համար այն եզակի նախագահն էր, որի օրոք ես, որպես ամերիկացի (տգետ հարձակվիչներին բացատրենք, որ ամերիկացին էթնոս ու ազգային ծագում չէ) անվերապահորեն հպարտ էի երկրի առաջնորդով և սատարում ու սիրում էի իմ նախագահին:
Եվ ինչպես անձամբ իմ` այնպես էլ միլիոնավոր կրթյալ ամերիկացիների համար, ինչպես նաև պատմության աննալներում Ջոզեֆ Բայդենը կմնա որպես նորագույն շրջանի ամենաբարոյական, ամենափորձառու, ամենամարդկային, ամենահմուտ և ամենակուռ ու ամենաարդյունավետ ամերիկյան պետական գործիչը:
Որպես հայ, ես նաև երախտապարտ եմ նախագահ Բայդենին, որ մի քանի տարով երկարացրեց հայության գոյությունը Հայաստանում: Առանց Բայդենի այսօր իսկ չէին լինի ոչ միայն Ջերմուկն ու Վարդենիսը, ողջ Սյունիքն ու Տավուշը, այլև ողջ Հայաստանը, անգամ այս` ներկայիս ձևական առումով: Այլ հարց է, որ այդ անգնահատելի ժամանակը հայերը սովորականի պես մսխեցին ու հիմա էլի մնացին ճակատագրի քմահաճույքին:
Նախագահ Բայդենը Ամերիկայի լավագույն և բարձրագույն որակների մարմնացումն էր և պատմությունը դա վստահորեն ժամանակի հետ ավելի ու ավելի է արձանագրելու:
Հիմա այլևս Ամերիկայի ճակատագիրը կորոշվի հաջորդ դեմոկրատական թեկնածուի անձով պայմանավորված: Ու դրանից բխող` ընտրությունների արդյունքով:
Սակայն ոչ միայն Ամերիկայի: Նաև` Ուկրաինայի և իհարկե ու անվերապահորեն` նաև Հայաստանի:
Շնորհակակությու´ն, նախագահ Բայդեն:
Աստված պահապան Ձեզ և Միացյալ Նահանգներին:
Հայկ Մարտիրոսյան