top of page

Մայրական տառապանքը և սիրո հաղթանակը. մեկ անարդարության պատմություն

05.06.2023

2023-ին ծավալված դրամայում 2020-ի Արցախյան պատերազմին զոհված հերոսի մայրը հայտնվել է անարդարության սարդոստայնում։ Որդու հանդեպ նրա անսասան սերը և իր հիշատակին անմնացորդ նվիրվածությունը նրան տարան մի բուռն ճանապարհորդության, որը կփորձարկեր նրա տոկունությունն ու ոգու ուժը:


Բոլորի նման մի օր էր, երբ ճակատագրի ծանր ձեռքն իջավ այս վշտացած մոր վրա։ Շինծու մեղադրանքներով նա անարդարացիորեն դատապարտվեց մեկ ամիս անցկացնելու ճաղերի հետևում, ճակատագրի դաժան շրջադարձ, որն ավելացրեց արդեն իսկ կրած անչափ ցավը: Ճակատագիրը թողեց նրան դիմակայելու մի համակարգի դաժան իրականությանը, որը չկարողացավ ճանաչել իր զոհաբերությունը և իր նման անթիվ ուրիշների զոհաբերությունները:


Ճշմարտության և արդարության հառաչանքներին միջամտեց բարձր դատարանը: Ճանաչելով այս վշտահար մոր նկատմամբ կատարված անարդարությունը՝ նրան ազատություն շնորհեցին, թեև տնային կալանքի տակ։ Հեռու սառը բանտախցի սահմաններից:


Նրա ազատ արձակման պայմանները դիպչում էին նրա հոգու խորքերը։ Նա արտոնություն է ստացել այցելելու իր սիրելի որդու վերջին հանգրվանը՝ Եռաբլուր զինվորական պանթեոնը։ Այն սուրբ հողը, որտեղ հերոսները պառկած են կողք կողքի, որտեղ նրանց զոհաբերության ծանրությունը թափանցում է օդը:


Եռաբլուրի սուրբ լռության մեջ նա կարող է գտնել մխիթարություն, կապ իր որդու հետ, որն անցնում է մահկանացու գոյության սահմանները:


Երբ նա ճամփա է ընկնելու դեպի Եռաբլուր, նրա սիրտը ծանրանալու է վշտից ու կարոտից: Արցունքները կհոսեն անկաշկանդ, վկայություն այն սիրո, որը շարունակում է կապել նրան իր զոհված հերոսի հետ:


Դժբախտությունների ժամանակ այս կինը հայտնվեց որպես սիրո զորության և մարդկային ոգու տոկունության վկայություն: Նրա պատմությունը հիշեցնում է, որ նույնիսկ ամենամութ ժամանակներում հույսը կարող է հաղթել, և արդարությունը կարող է վերականգնվել, թեև ոչ ամբողջական:


Իր որդու վերջին հանգրվանի գրկում այս մայրը մխիթարություն, ուժ և նպատակի նոր զգացում է գտնելու:

Comments


32-ամյա Լուսինե Զաքարյանի բացառիկ տեսագրությունը, 1969 թ.

bottom of page