Դրախտը վայր չէ, այլ սրտի վիճակ. աստվածաշնչյան ճշմարտություններ սիրո մասին, որ ծածկում է բազում մեղքեր
- YO
- 25 февр.
- 3 мин. чтения
23.02.2025
Սերը՝ աստվածային մի լույս, որից կյանքը բխում է, որից սրտերը ջերմանում են։ Այն ինչպես մեղմ շող է, որ ծածկում է ամեն մեղք, ինչպես մաքուր աղբյուր, որ ամոքում է ամեն ցավ։
Աստվածաշունչը սիրո մասին խոսում է որպես ամենամեծ պարգևի, որ մարդուն տրված է՝ ներել, հաշտեցնել, փրկել։ Քրիստոսի սիրո մեջ է աշխարհի փրկությունը, նրա խաչի վրա՝ զոհողության ճշմարիտ խորհուրդը։ Եվ ով սերը կգտնի, նա Աստծուն կգտնի, քանզի Աստված սեր է…
Սերը՝ որպես աստվածային պարգև, բարձր է ամեն օրենքից ու դատաստանից։ Այն մեղանչողին մեղքից է ազատում, վիրավորին՝ ցավից, իսկ աշխարհին բերում է խաղաղություն։ Սերը ոչ թե դատում է, այլ ներում, ոչ թե վնասում, այլ բժշկում։ Ինչպես սովորեցնում է Աստվածաշունչը, սերն է, որ լրացնում է օրենքը, և սերն է, որ ծածկում է բազում մեղքեր՝ առաջնորդելով մարդուն դեպի Աստծո ճշմարիտ լույսը։
Ամենից առաջ՝ շարունակ սիրեք միմյանց, որովհետև սերը ծածկում է բազում մեղքեր:
Սերը՝ որպես աստվածային պարգև, բարձր է ամեն օրենքից ու դատաստանից։ Այն մեղանչողին մեղքից է ազատում, վիրավորին՝ ցավից, իսկ աշխարհին բերում է խաղաղություն։ Սերը ոչ թե դատում է, այլ ներում, ոչ թե վնասում, այլ բժշկում։ Ինչպես սովորեցնում է Աստվածաշունչը, սերն է, որ լրացնում է օրենքը, և սերն է, որ ծածկում է բազում մեղքեր՝ առաջնորդելով մարդուն դեպի Աստծո ճշմարիտ լույսը։
Սերը չի վնասում ընկերոջը, այսպիսով՝ սերն է օրենքի լրումը։
Սիրո կրակը՝ Աստծո զորությամբ բորբոքված, մաքրում է ամեն խավար, հալեցնում մեղքի շղթաները և վերածում սիրտը լուսավոր տաճարի։ Տերը կանչում է մեզ սիրով ապրել, սիրով ներվել ու սիրով փրկվել։ Երբ Նրա սերը մաքրում է հոգին, այնտեղ այլևս տեղ չի մնում ցավի, թշնամանքի կամ մթության համար, այլ միայն երկնային լույսն է փայլում՝ ի հավիտյան։
Սիրո կրակով մաքրիր իմ հոգին, Տեր, որպեսզի արժանանամ քո երկնային լույսին:
Իմաստությունն ու սերը, ինչպես արևի լույսն ու ջերմությունը, չեն կարող առանց միմյանց գոյություն ունենալ։ Գիտելիքն առանց սիրո կարող է խստություն դառնալ, իսկ սերը առանց գիտելիքի՝ կուրություն։ Բայց երբ սիրտն ու միտքը համախմբվում են ճշմարիտ լուսով, մարդն առաջնորդվում է դեպի կատարելություն՝ ճանաչելով ճշմարտությունը և ապրելով այն սիրով, որից բխում է ամեն բարիք։
Գիտելիքն առանց սիրո անպտուղ է, և սերը առանց գիտելիքի՝ խավար։ Բայց ով իմաստություն ունի և սեր, նա կատարելության կգա։
Սերը այն պայծառ լույսն է, որից հոգին տաքանում է, իսկ աշխարհը դառնում է բարի ու լուսավոր։ Այն, ով սիրում է, իր մեջ կրում է երկնքի մի կայծ, և ուր էլ գնա, այդ լույսը տարածում է շուրջը։ Դրախտը վայր չէ, այլ սրտի վիճակ, և եթե սրտումդ սեր կա, ապա ամեն տեղ դրախտ ես գտնելու։
Սիրո մեջ է թաքնված իսկական երջանկությունը։ Եթե սիրտդ լի է սիրով, ապա ուր էլ գնաս, դրախտ ես գտնելու։
Սերը կյանքի սկիզբն ու ավարտն է, բոլոր մտքերի, խոսքերի և գործերի իսկական չափանիշը։ Երբ սերն է առաջնորդում, ամեն բան դառնում է մաքուր, արդար և բարեպաշտ։ Սիրով լռելը խաղաղություն է բերում, սիրով խոսելը՝ մխիթարություն, սիրով նախազգուշացնելը՝ փրկություն, իսկ սիրով ներելը՝ նոր կյանքի հնարավորություն։ Թող սերը լինի քո էության արմատը, և այդ արմատից միայն բարին ծաղկի ու պտուղ տա։
Սիրիր և արա, ինչ կամենաս. եթե լուռ ես, ապա լռիր սիրով, եթե խոսում ես, ապա խոսիր սիրով, եթե նախազգուշացնում ես, նախազգուշացրու սիրով, եթե ներում ես, ներիր սիրով։ Սերը լինի քո սրտի արմատը, և այդ արմատից միայն բարին կծլի։
Սա սիրո ամենաուժեղ ու ճշմարիտ բացատրությունն է պատմության մեջ՝ Պողոս առաքյալի առաջին թղթում Կորնթացիներին։ Սերը համբերող է, մեղմ ու անշահախնդիր, իր սրտում չարություն չի պահում, այլ ամեն ինչ լուսավորում է իր ջերմ շողերով։ Այն չի տրտնջում, չի նախանձում, չի գոռոզանում, այլ մեղմորեն խոնարհվում է ճշմարտության առաջ։ Սերը ամեն բան տանում է, ամեն բանի հավատում, ամեն բանի հույսով լցվում ու վերջիվերջո՝ հաղթում։ Սերը ինքնին լույս է, որ եթե մի անգամ բորբոքվեց հոգու խորքում, այլևս չի մարում…
Սերը համբերող է, քաղցրաբարո է: Սերը չի նախանձում, չի ամբարտավանում, չի գոռոզանում, անվայել վարմունք չի ունենում, իրենը չի փնտրում, բարկությաբ չի գրգռում, չար բան չի խորհում, անիրավության վրա չի ուրախանում, այլ ուրախանում է ճշմարտության վրա: Ամեն բանի դիմանում, ամեն բանի հավատում է, մշտապես հույս է տածում, ամեն բանի համբերում: Սերը երբեք չի դադարում:
