11.10.2024
Սուսաննա Ալեքսանյանը բառ ու բանի թագուհի է, փարոս մեր մոխրագույն ու անգրագետ իրականության մեջ։ Նա վարպետորեն տիրապետում է բառին՝ միահյուսելով այն մտքի ու հոգու հետ, ստեղծելով ավելին, քան պարզ խոսքը: Նա արարում է ձայնի արվեստը:
Ալեքսանյանն արդեն քսան տարի է, ինչ սովորեցնում է ապագա ռադիոհաղորդավարներին և հեռուստալրագրողներին, թե ինչպես պետք է բառը հնչի հայերեն՝ ամուր, ճշգրիտ և հոգևոր, ինչպես որ նախատեսված է հենց լեզվի բնույթով:
Սուսաննա Ալեքսանյանը խորապես մտահոգված է, թե ինչպես է մեր ժամանակներում ռադիո-հեռուստատեսության եթերում հայերեն բառը կորցնում իր ուժը, հնչում է ոչ այնքան վստահ, ոչ այնքան ճիշտ, և արդյունքում մեր հոգիները կարծես աղավաղվում են։ Բառը հսկայական ուժ ունի, և նա ձգտում է վերադարձնել այն իր սկզբնական ուժին, ցույց տալ իր գեղեցկությունն ու մեծությունը, որոնք այնքան վառ արտահայտվում են միայն ճիշտ արտասանության միջոցով:
Նրա երկար տարիների աշխատանքը, հատիկ առ հատիկ կուտակված, ուղղված է այս գիտելիքը նոր սերնդին փոխանցելուն՝ նրանց, ովքեր եթեր դուրս կգան ու հայոց խոսքը կհասցնեն լայն զանգվածներին:
Սուսաննան մշակել է բեմական խոսքի դասավանդման յուրահատուկ մեթոդ, որի շնորհիվ հայոց լեզվով հանրային խոսքը ձեռք է բերում ճշգրտություն, քերականական մաքրություն և խորություն։ Նրա տեխնիկան օգնում է բացահայտել հայոց լեզվի ամենաբարդ ու անհասանելի հնչյունները, փոխանցել նրա մեղեդին ու արտահայտչականությունը։ Սա իսկական արտացոլումն է հայոց լեզվի մեծության, որի առաջ, ինչպես հազարամյակներ շարունակ, կարելի է խոնարհվել միայն:
Հատկապես կարևոր է, որ յուրաքանչյուր հայ իմանա և տիրապետի իր մայրենի լեզվին, քանի որ դա մեր ժառանգության, մեր մշակույթի և ինքնության բանալին է: Այս առումով Սուսաննա Ալեքսանյանի աշխատանքն անփոխարինելի է։ Մենք անկեղծորեն հուսով ենք, որ մի օր նա կհրատարակի շատ անհրաժեշտ դասագիրք, որը կդառնա կարևոր գործիք հաջորդ սերունդների համար, ովքեր տիրապետում են հայերեն բեմական խոսքի արվեստին: Սա թույլ կտա նրա եզակի նվաճումներն ու գիտելիքները պահպանել և փոխանցել նրանց, ովքեր կերտելու են հայ մշակույթի ապագան:
Սուսաննա Ալեքսանյանի աշխատանքը միայն խոսքի տեխնիկայի դասավանդումը չէ. սա ներդրում է Հայաստանի ապագայի, նրա մշակույթի ու ինքնության մեջ։ Նրա օգնությամբ մենք բոլորս կարող ենք ևս մեկ անգամ զգալ մեր լեզվի մեծությունը և սովորել խոսել դրանով այնպես, ինչպես արժանի է մեր խոսքը՝ հին ու փառավոր: