24.12.2023
Մեզանից յուրաքանչյուրի կյանքը խճանկար է, որը կազմված է հանդիպումների, դասերի, մարտահրավերների պահերից, որոնք հետք են թողնում մեր սրտերում և մտքերում: Այդպիսի ցայտուն օրինակ էր ինձ համար լուսահոգի Աղվան Բառնասյանը։ Նրա կյանքի ուղին լցված էր անհավատալի բարությամբ, ազնվությամբ և իր իդեալներին նվիրվածությամբ:
Հիշելով այս մարդուն՝ առաջին բանը, որ գալիս է մտքիս, նրա սրտի մաքրությունն է։ Նա ապրում էր անթերի, օրինակ լինելով շատերի համար։ Նրա գործողություններն ու խոսքերը միշտ համահունչ էին նրա համոզմունքներին: Տեղ չկար կեղծավորության կամ որևէ մեկին հաճոյանալու։ Նրա ազնվությունն այնքան անկեղծ էր, որ դա զգացվում էր նույնիսկ ամենաաննշան հանգամանքներում։
Նա ոչ միայն ապրել է արդար ու ազնիվ, այլեւ առանձնացել է հայրենիքի նկատմամբ իր առանձնահատուկ վերաբերմունքով։ Անսասան էր նրա նվիրվածությունն ու սերը Մշեցու հանդեպ։ Նա ոչ միայն խոսքերով արտահայտեց իր գուրգուրանքը, այլև գործերով՝ օգնելով իր ժողովրդին և ձգտելով այս աշխարհն ավելի լավը դարձնել։
Մարդը, ով կարող է առանց վարանելու օգնության հասնել, միշտ եղել է ուրիշների ուշադրության կենտրոնում։ Այդպիսի մարդ էր Աղվան Բառնասյանը։
Անհրաժեշտության դեպքում օգնելու նրա պատրաստակամությունը և անսահման բարությունը շատերի համար ոգեշնչում դարձան: Օգնության խնդրանքներին չէր սպասում, ինքն էլ օգնության ձեռք մեկնեց՝ ուշադիր լինելով շրջապատի կարիքների նկատմամբ։
Սակայն, բացի իր ալտրուիստական բնույթից, նա մեծ ընտանիքի մարդ էր։ Սերը, որ նա զգում էր իր ծնողների, երեխաների և թոռների հանդեպ, նրա ուժի և ոգեշնչման աղբյուրն էր։ Նա օրինակ էր այն բանի, թե ինչպես սերն ու հոգատարությունը կարող են իմաստով և ուրախությամբ լցնել մեր կյանքը:
Թեև նրա կյանքը տևեց 78 տարի, սակայն նրանցից յուրաքանչյուրը լի էր բովանդակալից պահերով, ուրիշների հանդեպ հոգատարությամբ և հասարակությանը անձնուրաց ծառայությամբ: Նրա կենսունակ անհատականությունը, անբասիր սկզբունքները և խորը նվիրվածությունը կմնան նրանց սրտերում, ովքեր բախտ են ունեցել ճանաչելու այս նշանավոր մարդուն:
Աղվան Բառնասյանի պայծառ հիշատակը կշարունակի շողալ՝ հիշեցնելով, որ անկեղծությունը, ազնվությունը, բարությունը և սերն այն արժեքներն են, որոնք մեր աշխարհն ավելի լավն են դարձնում՝ մնալով մեզ հետ նույնիսկ հավերժություն անցնելուց հետո։
Լևոն Փարոս