Հայոց եկեղեցին պահել է հայի ինքնությունը՝ դարերի խորքից մինչ մեր օրերը. Հարություն Աղա-Սարգսյանի ազդեցիկ խոսքը

27.06.2025

Երբ մի մարդ ապրում է իր հավատով այնպես, ինչպես արմատավորված ծառը՝ իր հողով, երբ սուրբ Եկեղեցին նրա համար ուղղակի կառույց չէ, այլ շնչող հայրենիք՝ հոգևոր և ազգային ինքնության խորքերում, այդ ժամանակ նրա խոսքն էլ վերածվում է աղոթքի ու զգուշացման։

Հարություն Աղա-Սարգսյանը հենց այդպիսի զավակ է Հայ առաքելական եկեղեցու։ Նրա հոգին ապրում է հայ հավատքի դարավոր լռությամբ ու ճակատագրով. յուրաքանչյուր խաչքար, վանք ու սրբատեղի նրա համար կենդանի ժառանգություն է, ոչ թե անցյալ։ Բայց այդ լռությունը երբեմն ստիպված է խոսել, երբ ականատես ենք լինում սրբությունների արժեզրկման և անարժան հարձակումների։

Այս օրերին, երբ Հայոց եկեղեցին կրկին կանգնած է փորձության առաջ՝ ոչ թե արտաքին թշնամու, այլ ներսից եկող ստվերների դեմ, Հարություն Աղա-Սարգսյանը հնչեցնում է իր ձայնը։ Նրա մտահոգությունը՝ ազնիվ ու ցավոտ, ուղղված է այն աղաղակող անարդարությանը, երբ մարդիկ, իրենց «եկեղեցասեր» հռչակելով, փորձում են ապականել այն կառույցը, որն ուղղել է մեզ որպես ժողովուրդ, կերտել մեր դիմագիծն ու պահպանել մեր ինքնությունը՝ նույնիսկ պետականության բացակայության ժամանակ։

Yerevan Online Magazine-ի հետ ունեցած զրույցում նա չի բավարարվում միայն տարակուսանքով։ Նա փորձում է փրկել ոչ միայն պատմությունը, այլև ներկան։ Նա կոչ է անում զսպել այն ձեռքը, որը բարձրանում է սրբության վրա, նույնիսկ եթե այդ ձեռքը հագնված է ժամանակակից իշխանության հանդերձանքով։

Հարություն Աղա-Սարգսյանի խոսքը՝ պարզ, բայց հագեցած խորությամբ, մեզ հիշեցնում է, որ Եկեղեցին մեր հոգու տունն է, ոչ թե քաղաքական թատերաբեմ։ Եվ եթե մի ժողովուրդ կորցնում է այդ զգացումը, ապա նա արդեն թուլացրել է իր ամենաառանցքային հիմքը։

Այսօր, երբ հոգևոր մեր հենարանը գտնվում է իրական վտանգի տակ, նրան լսելը պարզապես պարտադիր չէ. այն կենսական անհրաժեշտություն է։