04.06.2023
Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի և Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի վերջին հանդիպումը վերջինիս երդմնակալության արարողության ժամանակ բուռն բանավեճ է առաջացրել հայ հասարակության մեջ։ Չնայած Թուրքիայի կողմից Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչելուց հրաժարվելուն և 2020 թվականի հակամարտությունում Ադրբեջանին ցուցաբերած ակտիվ աջակցությանը, Փաշինյանի ջերմ ժպիտը և Էրդողանի հետ բարեկամական զրույցը լուրջ քննադատության են արժանացել։ Այս հոդվածը նպատակ ունի ուսումնասիրել Փաշինյանի վարքագծի բարոյական ասպեկտները՝ ավելի խորը մտորում առաջացնելով նման գործողությունների հետևանքների մասին։
Էրդողանի հետ ջերմ հարաբերություններ հաստատելու Փաշինյանի որոշումը էթիկական հարցեր է առաջացնում. Թուրքիայի կողմից Հայոց ցեղասպանության պատմական ժխտումը և վերջին հակամարտությունում Հայաստանի հակառակորդին նրա ակտիվ աջակցությունը չի կարելի անտեսել: Անկեղծ ժպիտով ողջունելով Էրդողանին՝ Փաշինյանը կարծես թե նսեմացնում է այս հարցերի ծանրությունը և պոտենցիալ խաթարում է ճանաչման և արդարության համար երկարամյա պայքարը։ Կարևոր է գիտակցել հայ ժողովրդի կրած հուզական բեռը և գործողությունների հետևանքները:
Նման կերպ շփվելով պատմական վայրագությունները ժխտող առաջնորդի հետ՝ Փաշինյանը ուղերձ է հղում, որ Հայոց ցեղասպանությունը կարելի է մի կողմ դնել՝ հանուն դիվանագիտական հարմարության։
Փաշինյանի կողմնակիցները պնդում են, որ երկխոսության մեջ մտնելը պրագմատիկ մոտեցում է բարդ քաղաքական իրողություններին անդրադառնալու համար։ Նրանք ասում են, որ բարեկամական զրույցը կարող է հարթակ ծառայել՝ պաշտպանելու Հայաստանի շահերը և բարձրացնելու այնպիսի կարևորագույն հարցեր, ինչպիսիք են ճանաչումը և հատուցումը։ Այնուամենայնիվ, այս հեռանկարը չի կարողանում ընդունել հարաբերությունների կարգավորման հնարավոր բացասական հետևանքները՝ առանց նախապես անդրադառնալու պատմական անարդարություններին, որոնք շարունակում են պատուհասել հայ ազգին:
Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի հետ հանդիպման ժամանակ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի պահվածքի հետ կապված բարոյական ասպեկտները հայ հասարակության մեջ բուռն քննադատության տեղիք են տվել։
Ընկերական զրույցի մեջ մտնելով և անկեղծ ժպիտ առաջարկելով՝ Փաշինյանը վտանգում է նսեմացնել հայ ժողովրդի պատմական դժգոհությունը և պոտենցիալ վտանգել արդարության ձգտումը։
