05.05.2024
Գրական աշխարհում, որտեղ յուրաքանչյուր ստեղծագործություն կրում է ոգեշնչման և մշակութային ժառանգության հետքեր, հարցն այն է, թե ով է իրական գրողը:
Այսօր մենք մտնում ենք հակասության մեջ՝ կասկածի տակ դնելով ժամանակակից հայ գրական ասպարեզում էժան հեղինակություն ունեցող գործչի ոչ միայն գրական ժառանգությունը, այլև բարոյական հեղինակությունը։
Աշոտ Աղաբաբյանը, անկասկած, վարպետ է իր ստեղծագործությունների վրա ուշադրություն գրավելու արվեստում։ Նրա գրքերը կարելի է գտնել Հայաստանի քաղաքների գրեթե բոլոր անկյուններում և նույնիսկ նրանց սահմաններից դուրս՝ խանութներից ու ռեստորաններից մինչև հյուրանոցներ ու տուրիստական կենտրոններ։ Լայնածավալ գովազդային արշավները տպավորություն են ստեղծում, որ այդ գրքերը պարզապես գրական գործեր չեն, այլ Հայաստանի խորհրդանիշները:
Այնուամենայնիվ, այս ամբողջ փայլուն փաթեթավորման հետևում թաքնված է գեղարվեստական բովանդակության խորը ձախողում: Աղաբաբյանի ստեղծագործությունները հաճախ չեն պարունակում այն արժեքներն ու գաղափարները, որոնք իսկապես կարող էին արժեքավոր դարձնել նրա գրականությունը. Փոխարենը դրանք ձանձրալի ու միապաղաղ պատմություններ են՝ զուրկ բնավորությունից ու մտքի սրությունից։
Պատկերացրեք, որ զբոսաշրջիկը գնում է այս գրքերից մեկը Երևանի «Թուֆենկյան» հյուրանոցի լոբբիում: Հայկական գրական ավանդույթների հարստության մեջ ընկղմվելու փոխարեն նա բախվում է միջակության հետ, որն իբր արտացոլում է մեր երկրի իրական ժառանգությունը: Նման տպավորությունները միայն հիասթափեցնում ու լղոզում են ժամանակակից հայ գրականության պատկերը համաշխարհային հանրության աչքում։
Եթե այսօր ողջ լինեին Թումանյանը կամ Չարենցը, հավանաբար, նրանք որոշ նախանձով կնայեին Աշոտ Աղաբաբյանի գովազդային հնարքներին։ Նրանք կարող էին հիացած լինել գրականության վրա ուշադրություն գրավելու Աշոտ Աղաբաբյանի կարողությամբ, թեև հավանաբար նաև որոշակի շփոթություն մեջ կհայտնվեին նրա գրական ստեղծագործության որակի և դրա առևտրային հաջողության ֆենոմենի առիթով:
Աշոտ Պողոսյան
